Description
Ό,τι ορίζει τον ποιητή […] είναι η ποιότητα της ευαισθησίας του, ο πλούτος και η τόλμη των στοχασμών του, ο ουμανιστικός προσανατολισμός του, η συνομιλία του με τον φιλοσοφικό στοχασμό, η αναζήτηση των αληθινών αξιών και των ουσιωδών νοημάτων, η κριτική διαχείριση των πολιτισμικών κεκτημένων μέσα στη διαχρονία, η δύναμη των αισθημάτων: (το μεγαλείο και η μεταφυσική του έρωτα, η μακροθυμία της αγάπης, ο πόνος της ματαίωσης, το πένθος της ματαιότητας κ. ά.). Πάνω από όλα η ποιητική του κατάθεση εκπέμπει την ελευθερία του που βιώνεται ως βαθιά, συμπυκνωμένη εσωτερικότητα και αποτυπώνεται με έξοχο τρόπο: λιτό, καίριο και εναργή, ρυθμικό, αποφασιστικό και δυναμικό, στοχαστικό, εκλεπτυσμένο και ευαίσθητο, ορμητικό, ευθύβολο, λυγερό και ελκυστικό…
Ο ποίηση του Πούχνερ προβάλλει ως τέχνη παλαιόθεν αμείλικτη. Η αφαιρετική ελλειπτικότητα, η αδρή υπαινικτικότητα είναι μέρος του ποιητικού εξοπλισμού του, όπως και η ταυτόχρονη πολυσημία, η στοχαστική αμφιβολία, η ανατρεπτική φαντασία, η γνωμική συμπύκνωση. Τοποθετεί βασικές και ουσιώδεις έννοιες εντός ενός ευαίσθητου εξεταστηρίου για να αποκαλύψει τις πολλές εγκάρσιες όψεις του προσωπικού του καλειδοσκόπιου. Η πένα του ανήσυχη, αγωνιώδης, πυρετική, εγερτική, σαρκαστική […]. Κάθε επόμενη ποιητική συλλογή του είναι και ένα βήμα προς πληρέστερη εκφραστική ωριμότητα, αλλά και ταυτόχρονα προς μια, όλο και περισσότερο, επίπονη κατάδυση στην ύπαρξη…
Ευανθία Στιβανάκη (Θέματα Λογοτεχνίας 66, 2021)
ISBN : 978-618-5563–26- 4 Α΄ Έκδοση Δεκέμβριος 2022
ΣΕΛΙΔΕΣ:164 , ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ: 14cm Χ 21cm
ΛΙΑΝΙΚΗ ΤΙΜΗ: Ευρώ 12.00 με Φ.Π.Α.
ΣΥΓΓΡΑΦEΑΣ: Walter Puchner
Ο Walter Puchner γεννήθηκε και σπούδασε στη Βιέννη, αλλά τα περισσότερα χρόνια της ζωής του τα έχει ζήσει στην Ελλάδα. Είναι επίτιμος και ομότιμος καθηγητής Θεατρολογίας του ΕΚΠΑ Αθηνών, (συνιδρυτής του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών) και παρασημοφορημένο μέλος της Ακαδημίας Επιστημών της Αυστρίας. Επίσης, έχει διδάξει πολλά χρόνια στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, καθώς και σε ευρωπαϊκά και αμερικάνικα Πανεπιστήμια. Έγραψε πάνω από 100 βιβλία στα ελληνικά και δημοσίευσε περί τα 500 μελετήματα και περισσότερες από 1000 βιβλιοκρισίες, για θέματα της ιστορίας του ελληνικού και του βαλκανικού θεάτρου, καθώς και περί ελληνικής και συγκριτικής λαογραφίας, περί βυζαντινών και νεοελληνικών σπουδών και περί της θεωρίας του θεάτρου και του δράματος.
Από πολύ νέος γράφει ποίηση (κυρίως στα ελληνικά) αλλά μόνο πρόσφατα άρχισε να δημοσιοποιεί τα έργα του.
Εκδόσεις ποιημάτων Του Walter Puchner:
- Δοκίμια για τον ουρανό. Εκλογές ποιήσεων, Αθήνα, Αρμός 2016, σελ. 226.
- Ο φωτεινός ίσκιος. Ανθολόγηση ποιήσεων 2013-2014, Αθήνα, Αρμός 2017, σελ. 207.
- Ηλιάδα. Φάος ορώ. Ηλιακή ανθολόγηση, Αθήνα, ΤΑΔΕ ΕΦΗ 2017, σελ. 103.
- Ο κηπουρός της ερήμου. Ποίησεις του 2013, Αθήνα, Ηρόδοτος 2018, σελ. 65.
- Οι θησαυροί της σκόνης. Ανθολόγηση ποιήσεων παλαιών, Αθήνα, Γκοβόστης 2018, σελ. 156.
- Στίχοι της στιγμής. Ανθολόγηση ποιήσεων από τη χαραυγή του αιώνα, Θεσσαλονίκη, Σαιξπηρικόν 2018, σελ. 198.
- Δώδεκα πεύκα και ένας ευκάλυπτος. Ανθολόγηση ποιήσεων γύρω στη στροφή της χιλιετίας, Αθήνα, Οδός Πανός 2018, σελ. 156.
- Κοντσέρτο για στιγμές και διάρκεια. Ανθολόγηση ποιήσεων (2015-2016), Αθήνα, Αρμός 2019, σελ. 330.
- Η επιφάνεια του μυστηρίου. Ποιήσεις από την αρχή του αιώνα, Αθήνα, Γκοβόστης 2019, σελ. 191.
- Η εφηβεία της πλάνης. Ανθολόγηση ποιήσεων του έτους 2018, Αθήνα, Οδός Πανός 2019, σελ. 438.
- Aλάτι στον άνεμο. Ποιήσεις χειμώνας/άνοιξη 2018, Αθήνα, Όταν 2020, σελ. 79.
- Σπινθηρογραφήματα. Το μικρό είδος. Διαχρονική ανθολόγηση 2000-2017, Αθήνα, Όταν 2020, σελ. 156.
- Το χώμα των λέξεων. Ανθολόγηση ποιήσεων 2017, Αθήνα, Αρμός 2020, σελ. 338.
- Τα σημάδια του περάσματος, Αθήνα, Οδός Πανός 2020, σελ. 232.
- Συνομιλίες στη χλόη, Αθήνα, Όταν 2021, σελ. 219.
- Πεντάδες, Αθήνα, Οδός Πανός 2021, σελ. 76.
- Τελευταίες ειδήσεις, Αθήνα, Οδός Πανός 2021, σελ. 266.
- Ο κάλυκας του κρόκου, Αθήνα, Γκοβόστη 2021, σελ. 352.
- Αναπάντεχο, Αθήνα, Όταν 2021, σελ. 147.
- Υπνογραφίες, Αθήνα, Νίκας 2021, σελ. 66.
- Μηνολόγιο του άγνωστου αιώνα, Αθήνα, Νίκας 2022, σελ. 53.
- Τα δώρα, Αθήνα, Αρμός 2022, σελ. 288.
- Ολοκάρπωση, Αθήνα, Ροές 2022, σελ. 163.
- Aστροδρόμια, Αθήνα, Νίκας 2022, σελ. 74.
Λογοτεχνικά κείμενα
- Το βιβλίο των κειμένων. Πανδέκτης και συνέκδημος, Αθήνα, Όταν 2021, σελ. 148.
- Κοντινά πλάνα. Από τα ημερολόγια του νέου αιώνα, Αθήνα, Όταν 2021, σελ. 368.
Λογοτεχνικά δοκίμια
- H λεπτουργός. Επιστήμη και μύηση στο ποιητικό έργο της Παυλίνας Παμπούδη, Αθήνα, Ροές 2021, σελ. 248.
Ό,τι ορίζει τον ποιητή […] είναι η ποιότητα της ευαισθησίας του, ο πλούτος και η τόλμη των στοχασμών του, ο ουμανιστικός προσανατολισμός του, η συνομιλία του με τον φιλοσοφικό στοχασμό, η αναζήτηση των αληθινών αξιών και των ουσιωδών νοημάτων, η κριτική διαχείριση των πολιτισμικών κεκτημένων μέσα στη διαχρονία, η δύναμη των αισθημάτων: (το μεγαλείο και η μεταφυσική του έρωτα, η μακροθυμία της αγάπης, ο πόνος της ματαίωσης, το πένθος της ματαιότητας κ. ά.). Πάνω από όλα η ποιητική του κατάθεση εκπέμπει την ελευθερία του που βιώνεται ως βαθιά, συμπυκνωμένη εσωτερικότητα και αποτυπώνεται με έξοχο τρόπο: λιτό, καίριο και εναργή, ρυθμικό, αποφασιστικό και δυναμικό, στοχαστικό, εκλεπτυσμένο και ευαίσθητο, ορμητικό, ευθύβολο, λυγερό και ελκυστικό…
Ο ποίηση του Πούχνερ προβάλλει ως τέχνη παλαιόθεν αμείλικτη. Η αφαιρετική ελλειπτικότητα, η αδρή υπαινικτικότητα είναι μέρος του ποιητικού εξοπλισμού του, όπως και η ταυτόχρονη πολυσημία, η στοχαστική αμφιβολία, η ανατρεπτική φαντασία, η γνωμική συμπύκνωση. Τοποθετεί βασικές και ουσιώδεις έννοιες εντός ενός ευαίσθητου εξεταστηρίου για να αποκαλύψει τις πολλές εγκάρσιες όψεις του προσωπικού του καλειδοσκόπιου. Η πένα του ανήσυχη, αγωνιώδης, πυρετική, εγερτική, σαρκαστική […]. Κάθε επόμενη ποιητική συλλογή του είναι και ένα βήμα προς πληρέστερη εκφραστική ωριμότητα, αλλά και ταυτόχρονα προς μια, όλο και περισσότερο, επίπονη κατάδυση στην ύπαρξη…
Ευανθία Στιβανάκη (Θέματα Λογοτεχνίας 66, 2021)
«Η γλαφυρή και ευπρόσιτη λέξη «γλυκυθυμία» ΤΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ»
Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπούρας // *
Βάλτερ Πούχνερ, «Γλυκυθυμία», εκδόσεις ΟΤΑΝ, Αθήνα Δεκέμβριος 2022, σελ. 164
Ο γλωσσοπλάστης Βάλτερ Πούχνερ είναι τόσο βαθιά καταδυόμενος στις ευρωπαϊκές γλώσσες που μπορεί να επεμβαίνει στον κώδικα και να συνδημιουργεί συμβατά σημαίνοντα, ικανά κι αναγκαία για να διαμορφωθούν δίκην σημαινομένων και να απεικονιστούν καινούργιες ιδέες, έννοιες, αποχρώσεις…
Ο Ποιητής οφείλει να μας αν-οικειώνει από τη φθαρμένη καθημερινή χρήση λέξεων που απομακρύνθηκαν τόσο από το αρχικό νόημά τους που καταλήγουν να σημαίνουν τελείως διαφορετικά, άσχετα ή και αντίθετα περιεχόμενα…
Ελάχιστοι γράφοντες σήμερα λογοτεχνικώς στην ελληνική γλώσσα διαπερνούν ως πολυδιαστασιακές περόνες τα διάφορα στρώματα κι επίπεδα μιας γλώσσας που χάνεται στα βάθη της αρχαιότητας…
Συνεχίζοντας να μελετούμε το perpetuum mobile που φέρει το εικονικό όνομα Walter Puchner που παραμένει διαρκώς ένα μυστήριο, ιδιαίτερα όσο επιμένει να ομολογεί την αδιάκοπη δημιουργικότητά του.
Δεν υποφώσκει κάποιου είδους μεταφυσική ή υπαρξιακή αγωνία, δεν είναι φόβος απέναντι στον Θάνατο (που εκλαμβάνεται – για τους αμύητους – ως σιωπή, ενώ είναι απλώς ένας καταιγισμός Φωτός, ευπρόσδεκτου στα μάτια τής ψυχής μας).
Αυτό το ΦΑΟΣ μεταλαμπαδεύει πρωτίστως ο Ποιητής, Καθηγητής, Ακαδημαϊκός και Πνευματικός Διδάσκαλος ΒΑΛΤΕΡ ΠΟΥΧΝΕΡ. Είναι συγκρατημένη αισιόδοξος, με περίσκεψη περισσή, όπως όλοι οι αληθινά φιλοσοφημένοι άνθρωποι.
Η γλαφυρή και ευπρόσιτη λέξη «γλυκυθυμία» ΤΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ, ως ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ και ως Άνθρωπο. Τον είχα Καθηγητή στο ΕΚΠΑ κι είχα την ευλογία να συνεργαστώ μαζί του σε κάποια από τα πάμπολλα βιβλία του: ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ. Διδάχθηκα την ευγένεια, την μακροθυμία, τον μυστηριώδες ανθυπομειδίαμα των Κούρων…
Περάσανε τα χρόνια και τώρα βρίσκομαι εδώ, υπηρετώντας το λειτούργημα τού κριτικού λειτουργώντας ως διαμεσολαβητής ανάμεσα στον πομπό και στους πάμπολλους συνδημιουργικούς ανακλαστικούς δέκτες, μέσω των οποίων γνωρίζουμε το είδος τού κοινωνούμενου μηνύματος που εκφεύγοντας ημών μάς υπερβαίνει. Κι ετούτο ακριβώς το μυστήριο πληθαίνει με τα χρόνια, όσο αφηνόμαστε στη ροή των κοσμικών ενεργειών μέσα μας (η υπέρτατη Σοφία: να αφήνεσαι να κολυμπάς σε μια θάλασσα πάμφωτης Υλοενέργειας).
Και για να ξεκινήσουμε από την …όχθη, ας διατρέξουμε προσεκτικά και με άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μας τα Περιεχόμενα:
ΤΑ ΑΤΜΗΤΑ
ΤΟ ΜΗΛΟ
ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΜΟΝΗ
ΜΕΘΟΡΙΟΣ
ΜΙΚΡΑ ΔΩΜΑΤΙΑ
ΤΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ ΚΡΥΩΝΟΥΝ
Ο ΚΑΛΟΣ ΘΕΟΣ
Ο ΦΥΤΕΥΤΗΣ
ΤΕΣΣΕΡΙΣ
ΔΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ
Ο ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ ΤΟΥ ΑΠΟΜΕΣΗΜΕΡΟΥ
ΤΟ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟ ΑΙΘΣΗΜΑ
ΧΛΟΗ ΧΝΟΥΔΑΤΗ
ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΡΥΟΥ
ΝΥΧΤΩΜΕΝΗ
ΤΑ ΠΕΝΤΑΠΟΔΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
ΚΛΕΙΣΤΟΚΡΑΤΙΑ
ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
ΤΟΥ ΥΠΝΟΥ Η ΜΕΡΑ
ΤΟ ΒΑΘΟΣ ΕΝΟΣ ΔΩΜΑΤΙΟΥ
ΟΙ ΠΑΡΑΒΟΛΕΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ
ΕΡΓΟΧΕΙΡΟ
LIED ΓΙΑ ΔΥΟ ΦΩΝΕΣ
ΘΕΣΣΑΛΙΚΗ ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ
Η ΚΟΥΡΑΣΗ
ΠΑΛΙΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΕΥΗΧΙΑ ΚΑΙ ΕΥΩΧΙΑ
ΘΥΡΑΝΟΙΞΙΑ
ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΑ
ΑΡΣΕΝΙΚΟ ΑΝΘΙΣΜΕΝΟ
Η ΑΡΧΗ ΜΑΣ ΣΥΝΔΕΕΙ
ΙΣΘΜΟΣ ΚΑΙ ΗΘΜΟΣ
ΑΠΡΙΛΗΣ
ΑΔΕΙΑ ΦΩΛΙΑ
Η ΕΓΕΡΣΗ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ
Ο ΜΕΝΕΞΕΣ
ΕΥΧΗ
ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΠΑΛΑΜΕΣ ΖΗΤΟΥΝ ΦΩΣ
ΠΟΙΗΣΗ
ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΟΙ
ΛΕΥΚΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ
ΒΙΒΛΙΟΦΙΛΙΑ
Ο ΥΠΝΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ
ΕΛΑ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ
Ο ΜΠΟΜΠΙΡΑΣ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ
ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ
ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΙΚΑ
ΜΕΛΩΔΙΚΑ
ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΓΙΟΡΤΗ
Η ΑΥΓΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
ΙΟΥΝΙΟΣ
ΜΑΝΤΕΥΟΝΤΑΣ ΤΑ ΔΥΣΑΝΑΓΝΩΣΤΑ
ΤΟ ΑΚΥΒΕΡΝΗΤΟ ΔΑΣΟΣ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ
ΤΡΙΜΗΝΟ
ΧΑΜΗΛΩΣΕ ΤΟ ΦΩΣ
ΑΠΟΓΡΑΦΕΣ
ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ
ΣΤΟ ΝΥΧΤΩΜΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ
ΠΡΑΣΙΝΟΤΡΑΓΟΥΔΑ
Ο ΕΝΟΧΟΣ ΟΜΒΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ
ΟΡΘΙΟ ΤΟ ΦΩΣ
ΤΗΣ ΕΣΠΕΡΑΣ
ΕΥΡΟΣ
ΚΑΘΕ ΑΥΓΗ ΤΑ ΑΓΕΝΝΗΤΑ
ΕΛΑΙΩΝΕΣ ΚΥΜΑΤΙΣΤΟΙ
ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΕΤΟΥΝ
ΟΥΤΕ ΕΝΑ
ΤΑΔΕ ΕΦΗ ΤΕΤΤΙΞ […]
Εδώ διαπιστώνουμε συνεκδοχικώς πως αρχαίες λέξεις συνυπάρχουν αρμονικά στην ποιητική ιδιόλεκτο με νεότερες γλωσσικές μορφές.
Κάθε τίτλος, ολιγόλογος, προσεκτικά σχεδιασμένος, συμπεριλαμβάνει νόημα, θεματολογία, ιδεολογία, ρυθμολογία και ουσία.
Το χιούμορ επαξαύνεται με τον καιρό, ασφαλής ένδειξις συμφιλίωσης με το Σύμπαν.
Κυριαρχεί το Φως, αλλά και η σύμφυτή του Νύχτα, το αδελφοποιτό του Σκοτάδι, ο ευεργετικός Ύπνος (δίδυμος αδελφός τού Θανάτου).
Η θάλασσα νοσταλγική μήτρα τού Παντός.
Το τζιτζίκι, σύμβολο αναγέννησης μέσα από μια εννοιολογικώς διασταλμένη και διασταλτική «αθανασία».
Διαβάζουμε δειγματοληπτικώς:
ΤΑΔΕ ΕΦΗ ΤΕΤΤΙΞ
Και είπε ο τζίτζικας: είναι καιρός
είναι η ώρα, ήρθε το φως
έναρξη της ζέστης
ξεκουράστηκαν τα όργανα
έγιναν τα ταιριάσματα
έφτασε η στιγμή ν’ αρχίσει η μουσική
η ουβερτούρα που προπορεύεται
και ακολουθεί όλο το έργο
ημερήσιο κοντσέρτο
ραψωδίες ατελείωτες
μεγάλο το έπος
ο Mozart δεν χωράει στο οκτάωρο
το συνδικάτο απαγορεύει τις υπερβολές
απεργοσπάστες της μονόχορδης λύρας;
Πάντως οι οργανοπαίχτες άρχισαν
και με τέτοιο ήλιο δεν σταματούν.
(σελ. 92).
Παρατηρούμε πως ποιητής κι εκδότης (ο Γρηγόρης Πλαστάρας) διαλέγουν την κεντρώα διάταξη (λέξεις συμμετρικές ως προς τον κατακόρυφο άξονα στο κέντρο τού τυπωμένου ποιήματος, με την ανάλογη απόκλιση αριστερού-δεξιού κενού).
Προσέχουμε επίσης τις εμβόλιμες «ξένες» λέξεις και την επιλογή γραψίματος του ονόματος τού Μότσαρτ με λατινικά στοιχεία (όπως και το όνομα τού ποιητή στο εξώφυλλο). Διαφαινόμενη νοσταλγία τής πρώιμης εποχής στη Βιέννη; Ή απλώς κεκτημένη συνήθεια;
Αξιολογούμε επίσης την έμμεση ειρωνεία κατά των αναξιοκρατών, μετριοκρατών που αποφεύγουν την αριστεία και τις «υπερβολές» των εξαιρετικών προσώπων (είτε είναι μεγαλοφυή, ιδιοφυή, δημιουργικά, είτε απλώς ξεφεύγουν από την μαθηματική καμπύλη τού Gauss – ούτως ή άλλως το οριζόντιο και κατακόρυφο κούρεμα ήταν θανάσιμο για εκείνες κι εκείνους που ξέφευγαν από το πλαίσιο, από την «ετικέττα» των πάσης φύσεως «αυλών».
* Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας (https://konstantinosbouras.gr)