Free Call 210-38.00.259

Ζιλ και η νύχτα

10,00

Category: Tag: Product ID: 2212

Description

    

…Είναι φυσικό το έγκλημα να προτιμά τη νύχτα. Χωρίς αυτή δεν θα ήταν έγκλημα, όμως, όσο πιο σκοτεινή είναι η νύχτα, τόσο η φρίκη της θέλει να βγει στο φως του ήλιου.
Κάτι έλειπε από τις θυσίες των Αζτέκων, που συμπίπτουν χρονικά με τις δολοφονίες του Ζιλ ντε Ρε. Οι Αζτέκοι σκότωναν στην κορυφή των πυραμίδων, κάτω από τον ήλιο: τους έλειπε αυτό που αποτελεί συστατικό στοιχείο του εγκλήματος: το μίσος για τη μέρα, ο πόθος της νύχτας.
Αντιθέτως, στο έγκλημα ενυπάρχει μια δυνατότητα κατ’ εξοχήν θεατρική, που επιβάλλει την αποκάλυψη του εγκληματία και, που σ’ αυτήν, ο εγκληματίας μετέχει μόνον από τη στιγμή που θα φανερωθεί. Ο Ζιλ ντε Ρε είχε το πάθος του θεάτρου: ομολογώντας τα αίσχη του, με δάκρυα και τύψεις, εξασφάλισε τη συγκλονιστική στιγμή της εκτέλεσής του. Το πλήθος, που είχε συγκεντρωθεί για να τον δει να πεθαίνει, φαίνεται πως αναρρίγησε με αυτές τις τύψεις, με αυτή τη συγγνώμη που ο μεγάλος άρχοντας ζητούσε κλαίγοντας, με τόση ταπεινότητα, από τους γονείς των θυμάτων του. Ο Ζιλ ντε Ρε ζήτησε να προηγηθεί ο δικός του θάνατος από τη θανάτωση των δύο συνενόχων του: μ’ αυτόν τον θεαματικό τρόπο, ο κόσμος θα έβλεπε τον απαγχονισμό και το κάψιμό του στην πυρά ενώπιον των αιμοσταγών συνενόχων του στους σφαγιασμούς, που ο ένας τουλάχιστον είχε ενδώσει στις σαρκικές περιπτύξεις του. Εκείνοι, για πολύ καιρό, τον έβλεπαν από κοντά να κυλιέται σ’ αυτόν τον απέραντο βόρβορο. Τον θεωρούσαν ήδη «ιερό τέρας». Έτσι τον αντιμετώπισε και το πλήθος, τη στιγμή του θανάτου του…
GEORGES BATAILLE «Ιερό Τέρας»

    

ΣΕΛΙΔΕΣ:100, ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ: 14cm Χ 21cm

ΛΙΑΝΙΚΗ ΤΙΜΗ:  Ευρώ  10,00 με Φ.Π.Α.

 

ΣΥΓΓΡΑΦEΑΣ: ΟΥΓΚΟ ΚΛΑΟΥΣ

Ο Ούγκο Κλάους γεννήθηκε στην Μπριζ του Βελγίου το 1929. Σπούδασε υποκριτική στη Βασιλική Βελγική Ακαδημία Καλών Τεχνών. Το 1947 πήγε στη Γαλλία για να εργαστεί σε εργοστάσιο ζάχαρης. Στο Παρίσι γνωρίστηκε με τον Αντονέν Αρτώ, υπέρμαχο του

σουρεαλισμού, ο οποίος τον επηρέασε με τις ιδέες του. Από το 1950 έζησε στο Παρίσι και στη Ρώμη. Στα τέλη της δεκαετίας του ’70, οπότε και επέστρεψε μόνιμα στο Βέλγιο, εξέδωσε από τον δικό του εκδοτικό οίκο μια σειρά από βιβλία ποίησης σε συνδυασμό με οπτικοακουστικό

υλικό. Ακολούθησαν ποιητικές συλλογές, θεατρικά έργα, μυθιστορήματα. Το διασημότερο βιβλίο του και αυτό που τον έκανε γνωστό στο διεθνές κοινό, ήταν το μυθιστόρημα «Η θλίψη του Βελγίου» (1983, ελλ. εκδ. «Καστανιώτης» 2002) -ένα σκοτεινό, πολυεπίπεδο χρονικό της πατρίδας του κατά τη ναζιστική κατοχή και την περίοδο που ακολούθησε τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το μυθιστόρημά του «Οι φήμες» (ελλ. εκδ. «Καστανιώτης» 1999) τιμήθηκε με το Αριστείο καλύτερου ευρωπαϊκού μυθιστορήματος το 1998. Επέλεξε ο ίδιος τη στιγμή του τέλους του, με τη μέθοδο της ευθανασίας, στις 19 Μαρτίου 2008 -με νόμιμο τρόπο, σε ένα νοσοκομείο της Αμβέρσας- μην αντέχοντας τη σωματική και ψυχική ταλαιπωρία του Αλτσχάιμερ, από το οποίο υπέφερε.

 

 

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΙΑ ΕΥΣΤΑΘΙΑΔΗ

H Μαρία Ευσταθιάδη, Αθήνα 1949, είναι συγγραφέας (πρόζα, θέατρο) και μεταφράστρια. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Αθήνα και το Παρίσι. Ήταν για χρόνια υπεύθυνη εκδόσεων στις εκδόσεις «Θεμέλιο». Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και της Εταιρείας Θεατρικών Συγγραφέων. Διετέλεσε μέλος του διοικητικού συμβουλίου του ΕΚΕΒΙ, του Ευρωπαϊκού Κέντρου Μετάφρασης και του Ευρωπαϊκού Κέντρου Δελφών. Έχουν κυκλοφορήσει 7 πεζογραφήματά της και 7 θεατρικά έργα της. Συνεργάζεται με το Maison Antoine Vitez για την προώθηση ελληνικών θεατρικών έργων κυρίως στη Γαλλία. Πολλά από τα κείμενά της έχουν μεταφραστεί σε ξένες γλώσσες και έχουν παιχτεί στο εξωτερικό. Έχει μεταφράσει μεταξύ άλλων Marivaux, Mallarmé, Klossowski, Satie, Michaux, Sarraute, Claus, Rodrigez, Jauffret, Melquiot, Robbe-Grillet, Kwahulé, Genet, Frechette, Cormann, Lescot, Olivier Py. Διακρίσεις: Ιππότης του Τάγματος Γραμμάτων και Τεχνών του γαλλικού κράτους, 2014. Βραβείο μετάφρασης ΕΚΕΜΕΛ για τη Ζήλια του Αλαίν Ρομπ-Γκριγιέ, 2008. Βραβείο «Κάρολος Κουν» 2011 για τον Δαίμονα εξ ημισείας με τη Λήθη του Δ. Δημητριάδη.