Description
Η νέα ποιητική συλλογή του Βάλτερ Πούχνερ, έχει ως υπότιτλο «…εν τόπω φωτεινώ, εν τόπω χλοερώ, εν τόπω αναψύξεως…» από τη νεκρώσιμη ακολουθία, κι αυτό γιατί τα ποιήματά της αναφέρονται στην μυστική, αδιάρρηκτη σχέση νεκρών και ζωντανών, έρωτα και φύσης. Η χλόη, ως κλίνη των ερωτευμένων, είναι ο κοινός τόπος όπου συναντώνται το χώμα των τεθνεώτων και η ανοιξιάτικη βλάστηση που γιορτάζει τη ζωή· οι νεκροί συμμετέχουν σε αυτό το πανηγύρι της ζωής που θεμελιώνει το μέλλον, και διατηρούν πάντα στον κύκλο του γίγνεσθαι την οργανική τους θέση.
Οπισθόφυλλο “συνομιλίες στη χλόη¨
Σε τόπο χλοερό συζητάμε
ήσυχα και ήρεμα για τη ζωή
μες στην αχλή του χρόνου που κύλησε
με το μακάριο ύφος των τεθνεώτων
πενθούμε τους ζώντες
σε τύρβη και δίνη γεγονότων
μέσα στα αίματα που δεν στεγνώνουν
σαν τη μελάνη των ποιητών.
(«Οι διάλογοι της χλόης»)
ISBN : 978-618-5563-01-1 Α΄ Έκδοση Απρίλιος 2021
ΣΕΛΙΔΕΣ: 224, ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ: 14cm Χ 21cm
ΛΙΑΝΙΚΗ ΤΙΜΗ: 12 Ευρώ με Φ.Π.Α.
ΣΥΓΓΡΑΦEΑΣ: Βάλτερ Πούχνερ
Ο Βάλτερ Πούχνερ γεννήθηκε και σπούδασε στη Βιέννη, αλλά τα περισσότερα χρόνια της ζωής του τα έχει ζήσει στην Ελλάδα. Είναι επίτιμος και ομότιμος καθηγητής Θεατρολογίας του ΕΚΠΑ Αθηνών, (συνιδρυτής του Τμήματος Θεατρικών σπουδών) και παρασημοφορημένο μέλος της Ακαδημίας Επιστημών της Αυστρίας. Επίσης, έχει διδάξει πολλά χρόνια στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, καθώς και σε ευρωπαϊκά και αμερικάνικα Πανεπιστήμια. Έγραψε πάνω από 100 βιβλία στα ελληνικά και δημοσίευσε περί τα 500 μελετήματα και περισσότερες από 1000 βιβλιοκρισίες, για θέματα της ιστορίας του ελληνικού και του βαλκανικού θεάτρου, καθώς και περί ελληνικής και συγκριτικής λαογραφίας, περί βυζαντινών και νεοελληνικών σπουδών και περί της θεωρίας του θεάτρου και του δράματος. Από πολύ νέος γράφει ποίηση (κυρίως στα ελληνικά) αλλά μόνο πρόσφατα άρχισε να δημοσιοποιεί τα έργα του
Walter Puchner, Συνομιλίες στη χλόη. Εν τόπω φωτεινώ, εν τόπω χλοερώ, εν τόπω αναψύξεως…, εκδόσεις ΟΤΑΝ, Αθήνα 2021, σελ. 219.
Από τον ποιητή, θεατρολόγο και κριτικό Κωνσταντίνο Μπούρα
Από ποιητική συλλογή σε νέα ποιητική συλλογή, ο Καθηγητής και Ακαδημαϊκός Βάλτερ Πούχνερ χαλαρώνει κι η ψυχούλα του αναδίδει όλες τις ευωδιές ενός ιδεατού Επιταφίου λυτρωτικού και φωτεινού, αναστάσιμου.
Συνομιλία με το φάσμα του Θανάτου θα μπορούσαν να θεωρηθούν ειδικά αυτά τα ποιήματα, αφού τίτλος και υπότιτλος παραπέμπουν φανερά στη νεκρώσιμη ακολουθία παραφράζοντάς την επί το αισιοδοξότερον.
Συμφιλιωμένος με τον Χρόνο και την επακόλουθη φθορά των κυττάρων, ο σημαντικός ποιητής, μεγάλος και παγκόσμιος, διδάσκει γράφοντας και ποιεί ήθος δια του βίου και του παραδείγματός του, όπως πάντα.
Για όσους είχαμε την αγαθή τύχη να είναι ο Δάσκαλός μας στο Τμήμα Πνευματικών Σπουδών και να τον ακούσουμε δια ζώσης, αντιλαμβανόμαστε άνευ δυσκολίας πως αυτά τα γραπτά είναι συνέχεια των επιστημονικών του μελετημάτων. Συμπλήρωμα ζωής, επαναφορά της ζυγαριάς προς μια πνευματικότητα με μια μεταφυσική που θα την χαρακτήριζα «διακριτική», αφού δεν επιβάλλεται και υποφώσκει ακτινοβόλος.
Υπάρχει και ηθικό δίδαγμα και κεντρική ιδέα και κοινωνούμενο μήνυμα σε αυτή την ποιητική σκυταλοδρομία από νόημα σε αίσθημα και τ’ανάπαλιν. Ο Ποιητής οδοιπορεί, σαν μπεκετικός ήρωας, προς το τέλος της φυσικής ύπαρξης, αλλά μακριά από κάθε τι παράλογο χαράζει την δική του λογική ως Project Manager που μελετά χρονοδιαγράμματα.
Ρασιοναλισμός; Όχι. Καμία νοησιαρχία που να τον απομακρύνει από την μεσογειακή χαρμολύπη. Καμία ευδιάκριτη θρησκευτικότητα. Ουδέν δόγμα. Αντιθέτως, με τη σωκρατική μέθοδο ο καλός και έμπειρος Καθηγητής ξεναγεί τους αναγνώστες στην Βιβλιοθήκη των Ιδεών του.
Ο Έρωτας, προσανατολισμένος προς το απολύτως γήινο αλλά και εξιδανικευμένο γυναικείο φύλο είναι λατρευτικού χαρακτήρα, αν και κάποιες στιγμές θυμίζει τα πλαστικά στήθη των γυναικείων γλυπτών του Rodin.
«Η ανταρσία του σώματος» είναι ευδιάκριτη στο ομότιτλο ποίημα της σελίδας 36.
«Ο πόθος πονάει» στο ποίημα «Ηδονοδύνη» των σελίδων 55 και 56.
Αυτό είναι ένα καλό παράδειγμα των γλωσσοπλαστικών ικανοτήτων και επιδόσεων του πολύγλωσσου συγγραφέα που γεφυρώνει ντοπιολαλιές, πολιτισμούς και ιδιώματα με γονιμολατρικά δρώμενα και παραδόσεις όλων σχεδόν των μεσογειακών λαών, με εστίαση στην Ευρώπη και ιδιαίτερη προτίμηση στην Χερσόνησο του Αίμου.
Ελληνολάτρης μέχρι το κόκκαλο, εμπράκτως, εμπραγμάτως και θεωρητικώς, ασχολήθηκε με την Λαογραφία και την Θεατρολογία, με την Ιστορία και πολλούς άλλους τομείς της διεπιστημονικής έρευνας με την επιμονή ενός μεθοδικού κι ακάματου πνευματικού ανθρώπου.
Την ίδια αντοχή δρομέα μεγάλων αποστάσεων επιδεικνύει και στην συνεχή ποιητική του παραγωγή που την χαρακτηρίζει μια έντονη αφηγηματικότητα, αφού όλα μαζί τα ποιήματα λειτουργούν ως ψηφίδες σε ένα τεράστιο ψηφιδωτό που δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη, είναι όμως σαφώς σχεδιασμένο στο μυαλό του Επιστήμονα και λάτρη της συνέχειας των πάντων Βάλτερ Πούχνερ.
Αυτή η ολιστική (τολμώ να πω) αντιμετώπιση του Ανθρώπου μέσα στο Σύμπαν και του Σύμπαντος μέσα στο κάθε μεμονωμένο Άτομο είναι η ειδοποιός διαφορά από πολλούς συγχρόνους του και το καθοριστικό κριτήριο που τον κατατάσσει στη χορεία των μεγάλων ποιητών ολάκερης της Ανθρωπότητας.
Ο Βάλτερ Πούχνερ είναι διαχρονικός γιατί μιλάει για τα μεγάλα μυστήρια της Ανθρώπινης Συνθήκης: για τον Έρωτα, για τον Θάνατο, για την αλλοτρίωση, για την φθορά, για την ευζωία (αλλά όχι και για την αειζωία), για την ηθική στάση απέναντι στις χαρμολύπες που μας ποτίζει η ζωή.
Κατεξοχήν ηθικός, αταλάντευτος ως προς το Φως (που είναι συνώνυμο της καθαρότητας, της αλήθειας και ποιεί κάλλος), ο Βάλτερ Πούχνερ είναι ένας από τους πλέον ενεργούς και εναργείς πνευματικούς σηματωρούς, πρωτοπόρους, ηγέτες της σύγχρονης εποχής.
Οι τίτλοι και τα αξιώματά του υποχωρούν μπροστά στην ποιητική του τόλμη να εκτεθεί και να εκθέσει, να κρίνει και να κριθεί, να διδάξει και να διδαχθεί σε μια συνεχή διαδραστική εξελικτική πορεία προς το Επέκεινα…
Τον θαυμάζω και τον ακολουθώ.
Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας
