Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπούρας // *

 

Walter Puchner, “150 χαϊκού & τάνκα Ασκήσεις σε αυστηρή μορφή”, δίγλωσση έκδοση (ελληνικά / γερμανικά), εκδόσεις ΟΤΑΝ, Δεκέμβριος 2023, σελ. 137.

Δάσκαλος από πανεπιστημιακής έδρας αλλά και από τις ποιητικές σελίδες των συγγραμμάτων / πονημάτων του που ερευνούν όλες μα όλες τις πτυχές τού πολιτιστικού γίγνεσθαι, χωρίς πολιτισμικές προκαταλήψεις και προκατασκευασμένες ιδέες.

Στη χορεία των αληθών μελετητών, παρωπίδες και στεγανά, σύνορα και τεχνητοί περιορισμοί δεν έχουν θέση. Μήτε μορφικές πλαισιώσεις.

Κάθε εμπόδιο λειτουργεί ως πρόκληση για να το υπερπηδήσει το ελεύθερο πνεύμα.

Αλλιώς, η ακαδημαϊκή ελευθερία τής έκφρασης είναι κενό γράμμα.

Θαύμασα τον Καθηγητή Βάλτερ Πούχνερ τα χρόνια τής δεύτερης φοιτητικής μου θητείας στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών τού Πανεπιστημίου Αθηνών (1990-1994, είχε προηγηθεί το Ε.Μ.Π. integrated master 1985). Εξετίμησα την εμβρίθεια, την ακεραιότητα, την ευγένεια, την προσεκτική διπλωματία του…

Τώρα τον θαυμάζω και ως ποιητή, εκατό τοις εκατό, αποκλειστικής απασχολήσεως…

Σε αυτό του το πόνημα διερευνά την δυνατότητα επανόδου των ποιητικολογούντων σε αυστηρά δομικά πλαίσια και σε κανόνες κατά το μάλλον ή ήττον ανελαστικούς, όμως υπερβαίνει και τις δύο αυτές παραδοσιακές γιαπωνέζικες στιχουργικές «σχολές» με τα δικά του εξελληνισμένα «πεντάχορδα» που συνάδουν καλύτερα με τον δεκαπεντασύλλαβο και τα άλλα νεοελληνικά (ή αρχαία) μέτρα.

Η μετρική είναι terra incognita για την μεγάλη πλειονότητα των ποιητών και ποιητριών (όχι μόνον στην Ελλάδα αλλά διεθνώς).

Η πειθαρχημένη έμπνευση, η έμπρακτη υπακοή σε ένα σχήμα προϋποθέτει δεξιοτεχνία και γνώση τού γλωσσικού παιγνίου, προϋποθέτει καλλιεργημένη ιδιόλεκτο και βαθιά γνώση όλων των υποστρωμάτων τής γλώσσας (ή του ιδιώματος) που επιλέγει ο/η/το ποιητικό άτομο προκειμένου να εκφραστεί και να διοχετεύσει δημιουργικά όχι μόνον την παλιομοδίτικη (και παρωχημένη ίσως) «έμπνευση» αλλά το ψυχοσωματικό του δυναμικό που επιχειρεί την αποπνευμάτωση, την εκχείλιση τού καθημερινού σε διαχρονικού, τού μεταβολισμού τού προσωπικώς υποκειμενικού σε υπερατομικό, συλλογικό ουσιώδες.

Ο ποιητής Βάλτερ Πούχνερ επιτυγχάνει και αυτόν τον στόχο του με τρόπο αξιοθαύμαστα δεξιοτεχνικό, αποδεικνύοντας ότι η ενασχόληση με τη γλώσσα δεν είναι απλώς παίγνιον αλεξιθάνατον αλλά και ορφική ένωση με το Όλον, εκεί όπου το χωροχρονικό συνεχές διαλύεται στο Επέκεινα και τα δύο μαζί μορφοποιούν την διάχυτη Υλοενέργεια σε έργο υψιπετές, δια-διαστασιακό.

Η ποιητική τέχνη είναι εξ ορισμού κβαντική, ένθα διαλύεται η όποια νοησιαρχική μονοδιάσταση σηματοδότηση κι επιτυγχάνεται η πολυπόθητη ανοικείωση με λογικά, λεκτικά και μορφολογικά άλματα που μόνον εκτός λογισμικής εγκεφαλικής διεργασίας απαντώνται.

Εδώ όμως, στην δίγλωσση αυτή ποιητική συλλογή, το διονυσιακό και το απολλώνιο στοιχείο, η νοησιαρχία και ο ιρασιοναλισμός συναντώνται, συνδυάζονται, συν-πλέκονται δίχως να συγκρούονται στον χώρο τού παράδοξου.

Όλα εδώ είναι ρέοντα, συναπτά, εναλλασσόμενα αλλά και δυναμικώς στατικώς, ιδιοφυώς αποκρυσταλλωμένα σε ανεξίτηλες μορφές.

Walter Puchner

Όσο για την διπλή δοκιμασία να εκφραστεί αυτό το μεγαλούργημα σε δύο διαφορετικές γλώσσες-στόχους (θεωρώντας υπέρ-γλωσσική την αρχική έμπνευση και την γλώσσα-πηγή απροσδιόριστη, λόγω τής πολυγλωσσίας και της πολυγνωσίας τού ποιητικού υποκειμένου, που σκέφτεται και διαλογίζεται εγγράφως ή προφορικώς σε διάφορους κώδικες με την ευελιξία των προσωκρατικών φιλοσόφων που υπερβαίνουν τα κβαντικά φράγματα διαπιδύοντάς τα, αξιοποιώντας τις αναπόφευκτες ρωγμές τους).

Με άλλα λόγια, ούτως ειπείν η πειραματική αυτή ποιητική δημιουργία είναι και πρωτοποριακή και διδακτική και παραδειγματική. Εικάζω πως θα βρει γρήγορα μιμητές, ακολούθους, συνοδοιπόρους, εκφραστές τού Άρρητου…

Ο σύγχρονος υλιστικός, αντιπνευματικός, αντιποιητικός πολιτισμός έφτασε και ξεπέρασε τα όριά του. Απομένει τώρα να επινοήσει τον εαυτό του, κάτι που επιχειρούν πρωτοπόροι, όπως ο Καθηγητής και διεθνής Ακαδημαϊκός Διδάσκαλος Βάλτερ Πούχνερ.

Το γεγονός ότι υποτιτλίζει την εργασία του αυτή με το σεμνό ουσιαστικό «ασκήσεις» δεν μειώνει στο ελάχιστο το αισθητικό αποτέλεσμα, αλλά – αντιθέτως – το εξαίρει.

* Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας (https://konstantinosbouras.gr)